Günün üzerine devrilen kırılgan bir akşamüstü maviliği ve ufkun hemen yanı başında beliren göçmen kuşların suskun siluetleri var. Tik tak, tik tak, tik tak bunlar hiç bitmez kafamın içinde, sessizlik bebek yüzlü bir katil.

Tüm geceyi onu izleyerek kapattım. Gecelerin uzunluğunu ben bilirim, ben bilirim tek başına ısıtamadığın yatakları, yastığın soğuk yüzünü… Doğan her yeni güne bir nefretle uyanmamak için kilit vurduğum pencereleri ben bilirim.

İnsanın kendiyle konuşacak kelimesinin olmaması ne tuhaf, “biliyorsun, anlarsın sen beni” diyorum kendi kendime. Herkes kendini anladığında susmaz mı zaten? Kaçacak tek bir cümlem yok ardına saklanıp soluklanacağım.

Biz hep kafamızda bir soru işaretiylemi yaşlanacaktık? Bazen bakıyorum şöyle bir çevremdeki insanlara , herkes çıkar ve menfaat peşinde…

Özlemekle ilgili ne kadar çok şiir yazıldı, ne kadar çok yazı kaleme alındı bugüne kadar değil mi? Bütün şairler çok güzel anlattılar özlemlerini. Her şair ne kadar güzel özledi sevdiğini…

Saymadıklarımız gelip geçer de habersiz, saydıklarımız eksilip geçer ömür ağacının yapraklarından… Geriye kalan aynalardır, dürüstlükten dem vura vura, yansıyınca insanın yüzündeki ifadeler aynaların alfabesine, zamanla siluet ..

Koşmaktan değil bir yere varamamaktan yorgunum birkaç haftadır dizimle bileğim arasında. İnsan bazen yazgısı belli olsun, sonu belli olsun, varacağı yeri hep gözü görsün ve öylece koşsun, yürüsün istiyor.

Durmaksızın yayılan bir hastalık misali bütün vücudumu sarıp sarmalamış durumda. Kanser hücreleri gibi çoğaldığını hissediyorum her bir uzvumda. Elim ayağım kalkmaz oldu. İçimde en ufak bir derman yok yaşamaya dair.

Velev ki sevmeyi de bilmiyoruz sevilmeyi tatmadığımız için. Kararında koyamıyoruz terazinin kefesine kalbimizi. Hep bir dirhem fazla geliyor ötekilerden, berikilerden. Azı karar çoğu zarar mı bilmiyoruz.

Sana “yürüyüşe çıktım” notu bırakamadığım için kusura bakma. Bir mektupla gittiğim için de. Ama emin ol böylesi daha iyi. Emin olmasan da yapacak bir şeyin yok. Çünkü filmlerdeki gibi, sen bu satırları okurken…