Sensiz yoksulluğumuz soysuz

hadsiz hudutsuz durgun dünya

sözlerimizde esenlik yok

her şeyin sonunda gülümseyen  O

bir tek uzanan eldedir tusi

bir ıhlamur ağacının telini titretirken zaman
yamayalım ilkyazı aşk imkansızlığın sırtına

yitiğimden sokaklarına çıkan çocukluğa
satır aralarına hayatın şiir olup yakacaktım adını
bir gülün solgun yüzünde gördüm 

dünya ikiden bir çıkan yalnızlıktı

söz yaz olurken uzardı elbet

 

 

tut ki küçük bir yağmur damlası sevgim

doluyor kalbine sessiz harflerle..