Saat 15.45
Ya salı ya çarşamba…
Bugün, aynı sür-gün.
Payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden iniyorum ben de Füruğ.
Bahar aynı son-bahar,
An’ı yaşamak isterken aynı yaşamaktan muzdaribim.
Dediği çıkmıyor Descartes’ın
Düşünüyorum ama yokum !
Şimdi bir bulutun gölgesi vurmuştur yamacına,
Uzanıp gölgene uçurtma uçursam,
Bir kuşun kanadı olsa ellerin,
Ve nihayet kuşlar uçmayı unutmamış olsa,
Bir de anılar…
Anıları kokularıyla anımsamak ne de güzeldi,
Artık korkularıyla anımsıyorum.
Birbirini tamamlamayan kar taneleri gibi
Birbirini tam anlamadan dağılıyoruz anılarımda.
Ve körükleniyor yalnızlık…