Lala Lala!
Bırak kurusun sol elim 
Çarpık bakışlarımla beraber 
Artık ben bir değirmenim 
Rüzgarı bekleyen ne çok geç kalmış ruh var 
Aşka geç kalan ruhlar ne çok ağlar
Seversin onları bilirim 
Savurduğun tüm yaprakları onlar toplayacaklar 

Sonbahar benim esrik ölümümdür artık 
Atların nalsız ayaklarındaki candır bu çiğdem
Diyelim ki hiç olmadığın
 Ücra bakışlar mahallesinde ben, rencide edilmiş bir rengim 
Karayım, yeşilim, maviyim 
Diyelim ki
Annelerin üşüdükleri hikâyeyim
Gece çalınıp sabaha çıkamamış bir besteyim 

Bensiz, evine algı götür 
Bende esir, kanepede durmuştur yıllarca, o yanlış mehtap
Kalbin aynasından silmeye yeminlisin 
Lala, bir İstanbul anlat
 Kötü adam diyorlar bana
Ben ki sevmeden sarılmış
Sarılıp sevmemişim yıllar boyu 
Bir deriyle kemik buluşmuş tüm okşamalarda 
Bulutların sırtına binen
Yanlış bir güneşim karanlık odada

Bir katilin bıçağıyım
Bir korkağın oyuncağı
Ancak, düşmek yakışmaz tanrılara
Lala Lala!
Bırak kurusun sol elim 
Çarpık bakışlarımla beraber 
Artık ben bir değirmenim