https://www.yazi-yorum.net/wp-content/uploads/2020/06/hakkimizda.jpg

Bugün sadece gidiyorum. Olduğum yerden olacağım yere değil kutlu göçüm, ben bugün kendimden gidiyorum. Her sokak başında yanan sarı lambaların altına tamamlanmamış hikâyelerimi bırakıyorum, oysa tamamlanmayan hikaye yoktur biliyorum. Tamamlanmamanın bir tamamlanma şekli olduğunu öğrendiğim gün kapattım defteri. Defteri çoktan bitip eksikleri tamamlansın diye bekleyen herkesin bahçesi döküntü içinde, geç anladım umutla yeşermeyen şeyler de varmış benim bahçemde. Kilitledim kapısını, isteyen demir pervazlardan kolayca atlayıp geçebilsin diye. Kilitledim düşüme sığdıramadıklarımı, kilitledim ki yeşermeyen her şey o düş bahçesinden düştüğüm yerde kalsın.
Bugün gerçekten gidiyorum. Olmazlarımla olacaklarım arasında hiçbir yere yakışmıyorum çünkü. Hiçbir fotoğraf karesinde gülümsemiyor gözlerim. Gözlerim sadece gitmek için birkaç yerde bağırıyor. Onu duyuyorum, görmek istediği yerler buralar değil ve oralar da buralarda değil. Gitmem gerek, görmenin görevden sayılmadığı yerlerde görülesi hikâyelere ihtiyacı var gözlerimin. Gözlerimden düşüşlerine tahammülü kalmadı hiçbir geçmiş zaman hikâyemin. İpin üstünde her gün birinin ölümünü seyredişimin tanığı olmaktan bıktı göz bebeklerim.
Bugün gitmek zorundayım. Gitmesem kendi hikâyemin tanığı olamayacağım çünkü. Boş gemilerin geçtiği bir denize her gün kaptanlık yapmakta bir miktar canı yakıyor çünkü. Boş gemilerin en çok cana battığı denizlerin kıyısında bekleyenlerde payetli ceketlerine bakıp avunurlar her gün. O gemi bir gün gelmez, boş gemiler cana batar ve iskelede eli havaya kalksın diye bekleyen daima birileri olur. İşte artık bu sahneden göçmek istiyorum.
Bugün son kez gidiyorum. Dönüşü olmayan vedaların hepsine alışıyor insanoğlu. Elbet kavuşurum kendimle. Dönüşü olmayan bir hikâyeydim başından beri dönüşü olmayan yollardan çıkamadım diye. Dönüşü dönemeyişine olan bir girdabın için de çıktıkça battım. Battıkça çıkmayı deneyeceğim bu kez. Boğuluyorum sananlar biraz aldansınlar, ben en dibe vurmadan çıkılmaz diyen herkesin sözünden öpüp kendi dibimden yine kendi dibime batıyorum. Bugün yaşamayı öğreniyorum!