Huzur arardı o şair 
Deniz kenarında sahilde 
Ya bir yudum çay 
Yada bir kahveyle

Toplardı doğanın enerjisini 
Kuşlarla arkadaş olurdu 
Bir kuru ekmeği bile
Sevdikleriyle bölerdi 

Gördü o şair gördü 
Yanlışları gördü 
Hayatı gördü 
En önemlisi insanları gördü 

Dünya o kadar boştu ki ona 
Ne sevgiler eski sevgiydi 
Ne özlemler eski özlemdi
Şairde sadece ömür için yaşıyordu