https://www.yazi-yorum.net/wp-content/uploads/2020/06/hakkimizda.jpg

Kaybetme zamanı

Bu hayatta her şeyin ama her şeyin bir zamanı vardır. Buna kaybetmekte dahildir. Bu günlerde bu denli pervasızca hareket  etmelerinin sebebi kaybetme zamanına ya gelmemiş olmaları ya da o zamanın anlamını yaşamamış olmalarıdır. Bugünde insanlık bence bu ikinci noktada zamanın anlamını yaşayamadıkları için yenilgi ve kaybetmenin zamanını yaşamakta da güçlük çekiyorlar ve bu yüzden biz ve bizim gibi toplumlar hep mazlum olanlar kaybediyor çığlıgı atıp yine kaybediyoruz çünkü kaybımızın anlamını noksan tadıyor, yorumluyor ve sonuç olarak bunun neticesinde sorumluluğu hep bir başkasına yükleme gayreti içinde oluyoruz. Kaybetme zamanı işte burda devreye giriyor bir toplum yada daha öznel olarak kişi kaybettiği şeyi elden yitirince farkına varıp kaybettiği zannı ile yüzleşmez ne zaman ki o kaybettiği şeyi kullanma ihtiyacı hissetti ve onun yokluğunun farkına vardı ise işte o zaman kaybetme zamanına denk gelmiş demektir. Belki de biz bu yüzden büyük şair ve yazar Sezai KARAKOÇ’un En Sevgili şiirindeki bu dizeyi yanlış yorumluyoruz yanlıştan ziyade daha doğrusu eksik ve noksan ‘’yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır.’’ Evet vardır üstad ama bu zafer
yenilginin ve kaybetmenin farkına ülke, toplum, millet ve hatta kişiler içindir. Hatta sırf bu yüzden zafer yenildikçe, kaybettikçe büyür artar. Çünkü kayıpların artar ve günü gelip o kaybetme zamanına uğrarsan eğer orda seni büyük bir zaferin beklediğini anlarsın . Bu yüzdendir belkide toplumlar ve kişiler en büyük zaferlerine hem kaybetme zamanını yaşadıklarının akabinde yüzleşirler ve bu yüzden kayıplarda anlamını ve zamanını yaşayan kayıplarda daha büyük zaferlerin müjdeleyicisi olur. Başlangıçta hep batıdan kötü kaybetme zamanını geç yaşamış tarihi şahsiyetlerle açtığım yazıyı şimdi bizden bir tarihi olay ile bitirmek istiyorum. Fatih İstanbul’u fethiden tam kırk yıl önce biten bir fetret ve kaybet zamanını diplere kadar yaşadığımız dönemin devamında tahta çıkıp o fetihleri ve zaferleri yaşadı ve yaşattı. Bizde hem kişi hemde toplum olarak kayıplarımızın
farkına varıp artık batırmadığımız o iğneden önce çuvaldızı batırmanın zamanı gelmedi mi ? Kaybetme zamanı tatlı ve güç bir zaferin harcıdır. Tabii önce o zamanı yaşamak gerekir.