Kirpiklerim tel tel ayrılıyor

Kopuyorum uykunun koynundan

İçimde geceden kalma bir huzursuzluk

Düşünüp sıkmışım yine canımı, dişlerimi, ellerimi…

Ayılıyorum yavaş yavaş

Yataktan yazma isteği ile iniyor ayaklarım yere

…yere değiyorum

zemin soğuk

tenim sıcak

çok seviyorum bu buluşmayı…

Benim dışımda her şey uyuyor gibi

Pencerenin önüne geliyorum

Deniz öfkeli ama uzak

Gökyüzünde yağmur yüklü kara bulutlar…

İkisi de dolmuş boşalmayı bekliyorlar

Aralarında evler, yollar, insanlar, türlü şehir kargaşası var

Birbirini görmeyen, hakkını savunmayan bir çağ var.

Hepsine uzaktan bakıyorum

Kafamda uçuşup duran düşünceler diniyor, annem geliyor sadece aklıma

Annemi yazacağım, evet !

Ama hangi annemi,

Neşesinden yeri göğü şenlendiren kadını mı ?

Sessiz sessiz pencereden dışarıyı izleyen, akılından geçenleri bilmek istemediğim kadını mı ?

Hangisine daha yakınım,

Daha çok hangisiyim ?

 

-şiir burada yeniden başlıyor-

 

Annemi yazacağım

Dökülüyor zihnimden elime kelimeler

Bir sürü fotoğraf var şimdi karşımda

Yazıyorum, siliyorum, karalıyorum

En sonunda yırtıp atıyorum yazdığım sayfayı

Yerinden ediyorum defterin bir parçasını

Karma karışık zihnim; karaladığım, bocaladığım, tekrara düştüğüm şiirimi yırtıp atarak nefes almaya çalışıyor.

Hayatımdan sevmediğim, sindiremediğim ne varsa silip atamadığım için defterimi eksilttim

Temiz bir sayfa açmak için

Öndeki sayfalardan birinin parçasını iz bırakmadan söküp attım

Diğer sayfanın dayandığını aldım

O da bir zaman izler, direnir, sonra sıyrılır gider…

Yırttığım sayfadan geriye doğru çeviriyorum sayfaları;

Kurutulmuş çiçekler,

Çeşitli tarihler ve şehirler,

Çocukluğumda en çok duyduğum, ana dilimde yazılmış şarkıların listesi,

Bir kişinin el yazısı bir sürü kadının ağzından notlar,

Ve sonunda yani en başında hediye edilmiş bir yazı.

Yazının içinden bir cümle: “Umutsuz, kırılgan, korku dolusun… ”

Yıl 2016…

Yırttığım sayfanın parçasını buldum

Bir zaman sonra yitip gidecek olanı.

Defter anı kalacak, yazı kayıp gidecek

Ben iyileşeceğim

Ve annemin kahkahasını yaza, çize resmedeceğim.

 

-şiir burada bitiyor-